رسم غلط اسلحه در مراسمات عزاداری کم بود، معضل فضای مجازی هم اضافه شد

فردادنیوز؛ در چندین سال اخیر اتفاقاتی که بواسطه رسم غلط تیراندازی با اسحله در مراسمات عزاداری بوجود آمد خیلی از فعالان اجتماعی را بر آن داشته که نسبت به چنین رسمی واکنش هایی نشان دهند واکنش هایی که در جاهایی تا حدودی جواب داد، رسم تیراندازی با اسلحله در گذشته در مراسمات بوده و بیشتر بعنوان ابزاری برای اطلاع رسانی استفاده می شد و توسط افراد با تجربه و آشنا به اسلحه اجرا می شد اما متاسفانه امروزه این رسم بیشتر توسط نوجوانان، جوانان و گاها برای خودنمایی انجام می شود که گواه آن اتفاقات ناگوار سال های گذشته و اکنون می باشد. در این مورد، بارها در محافل و فضای مجازی گفتگو و صحبت شده است در این مطلب سعی می شود با یک داستان کوتاه به یک معضل جدید در مراسمات و همزمان با فوت یک فرد پرداخته شود.

_ شوهرش کارگر بود و مجبور شدن در این وضعیت بیکاری به شهر دیگری که با خانه پدری و زادگاهش ۸ ساعتی فاصله داشت مهاجرت کنند. صبح با مادرش تلفنی صحبت کرده بود و جویای احوال پدر بزرگش که حال خوشی نداشت، شده بود. چندساعتی از تماس نگذشته بود، که شوهرش از سرکار سراسیمه به خانه برگشت و گفت پدربزرگت فوت کرده باید به سمت شهرستان حرکت کنیم. یک ساعت بعد در مسیر دختر با دیدن استوری های مخاطبان گوشی خود، که صحنه های تصادف، جنازه و عکس برادر کوچکش بودند بیهوش شد.
این داستان شاید روزانه برای خیلی از افراد اتفاق بیفتد و متاسفانه روز به روز شاهد بدترشدن این معضل هستیم و دلیل آن هم چیزی نیست جزء فرهنگ غلط استفاده از فضای مجازی که امروزه در جامعه باب شده است.
واقعا چه دلیلی یا چه لزومی دارد که ما فیلم ها و عکس های مربوط به صحنه های عزاداری مردم یا حتی فیلم های مربوط به غسلخانه میت و خاکسپاری را با جزئیات کامل استوری کنیم. چرا هرگز به حقوق مخاطبان خود احترام نمی گذاریم مگر آنها چه گناهی کرده اند که باید چنین صحنه های دلخراشی را از قاب استوری ما ببینند.
چه دلیلی و چه لزومی دارد، که ما با گذاشتن پیام تسلیت و فیلم هایی با آهنگ های غم انگیز و عکس های متوفی در استوری باعث آزار روحی مخاطبان خود شویم مگر نمی شود همین پیام های تسلیت را در چت خصوصی که بدون شک هم ارسال می کنیم بفرستیم، یا وقتی که ما حضوری با خانواده داغدار ابراز همدردی می کنیم دیگر چه نیازی هست که در فضای مجازی نشر دهید، که بدون تردید دلیلی جزء خود رسانی، خودنمایی و تملق وجود ندارد.
چرا وقتی که هنوز یک ساعتی هم، از مرگ فردی نمی گذرد ما عکس ها و تصاویر او را استوری می کنیم و هیچ وقت به این فکر نمی کنیم شاید مثل دختر داستان ذکر شده، هنوز بستگان درجه یک متوفی خبر دار نشده باشند و نیاز هست به صورت تدریجی، یا روش های دیگری این خبر سنگین را به آنها اطلاع داد.

بیاید همگان در راستای اصلاح این رسم غلط همگام شویم و به چند نکته که به ذهن بنده ی حقیر خطور می کند و شما عزیزان هم نظراتی جهت اصلاح سازی دارید با نشر در فضای مجازی عمل کنیم. (هرچند بنده هم بنا به تکلیف و از ترس بوجود آمدن نگرانی و گلایه گاهی این رسم غلط را تکرار می کنم).
نکته اول: سعی کنیم تا زمانی که از طرف خانواده متوفی جزئیات مراسم تشییع و خاکسپاری اعلام نشده است از گذشتن استوری پرهیز کنیم حداقل تا ۲۴ ساعت صبر کنیم.
نکته دوم: استوری های مربوط به مراسمات عزاداری را در راستای اطلاع رسانی قرار دهیم برای مثال وقتی جزییات زمان و مکان خاکسپاری، ختم، چهلم و سالگرد توسط خانواده متوفی اعلام شد جهت آگاهی مخاطبانمان استوری کنیم.
نکته سوم: بیاید برای جلوگیری از ایجاد فضای غم در جامعه از گذاشتن فیلم ها و عکس های مربوط به مراسمات بویژه زمان هایی مثل بردن و آوردن میت از غسالخانه، لحظه های شیون های دردناک خانواده، خاکسپاری میت، عکس های میت با کفن در قبر خودداریی کنیم.
نکته چهارم: ابراز همدردی هایمان اگر دسترسی حضوری میسر نمی باشد را به چت های خصوصی انتقال دهیم.
نکته پنجم: بدانیم که این اتفاقات برای همه خواهد افتاد و با نشر فیلم های دلخراش مربوط به افراد فوت شده سبب رنجش و داغ بیشتر خانواده ی داغدار نشویم.
در پایان امیدوارم که همه به خود بیاییم و فضای مجازی را بستری برای ایجاد روابط سالم، آگاهانه و در جهت ایجاد شادی و سلامت روحی جامعه، کمک به همنوعان گرفتار و نیازمند، ایجاد محیطی شفاف برای مخابره ی اخبار روزانه کشور و جهان، کمک به رشد آگاهی جامعه، ترویج فرهنگ و رسومات صحیح، کسب و مبادله ی اطلاعات علمی، آگاهی از علم روز دنیا، آشنایی با مناطق گردشگری و معرفی آنها به همدیگر و همچنین در این وضعیت بحرانی اشتغال، مکانی برای کسب درآمد و هزاران میوه سالمی که می توان از این فضا برداشت کرد بپنداریم. همانطور که اغلب مردم کشور های توسعه یافته دنیا، استفاده می کنند.

نویسنده: سجاد افسر