کوتاهترین دیوار…. به مناسب روز پدر

فردادنیوز؛ “حکایت است در روز اول آفرینش، خداوند به همه موجودات کره ی خاکی عمری ۳۰ ساله عطا فرمود در این بین تنها موجودی که لب به اعتراض گشود انسان بود. انسان رو به خداوند کرد و گفت من اشرف مخلوقاتم، انصاف هست برابر با همه ی مخلوقات عمر کنم. خدواند فرمودند فقط یک راه وجود دارد و رو به فرشتگان کرد و فرمود: بروید از دیگر موجودات برای بشر عمر قرض کنید.
فرشتگان رفتند و به اولین موجودی که رسیدند جناب خر بود گفتند آیا از عمر ۳۰ ساله خود راضی هستی، خر گفت زیاد بر زیاده، ۱۵ سال کفاف می کند یعنی چه ۳۰ سال برای انسان بار بکشی و به قول خودشان مثل خر کار کنی و آخر شب مقداری علوفه با هزار منت جلویم بندازند، ۱۵ سال هم زیادم هست. فرشتگان حرکت کردند و به سگ رسیدند سوال پرسیدن جناب سگ: آیا از عمر خود راضی هستی. گفت ۱۵ سال کافی هست چه معنی دارد ۳۰ سال برای حفاظت از ملک، دارایی و خانواده انسان تلاش کنی و آخر شب یک تکه استخوان بعنوان غذا جلویم بندازند. فرشتگان حرکت کردند و به میمون رسیدن و در مورد طول عمرش پرسیدند آیا از عمر ۳۰ ساله راضی هستی، میمون جواب داد ۱۵ سال کفایت می کند چه معنایی دارد ۳۰سال در باغ وحش ها از این شاخه به آن شاخه بپری و برای انسان ها شکلک در بیاوری و آخر با موز یا فندقی گولم بزنند. و این طور شد که فرشتگان مجموعاً سه ۱۵ سال از این سه موجود برای انسان ناراضی گرفتند. و عمر انسان تا ۷۵ سالگی افزایش یافت. “این حکایت را از سخنرانی های دکتر انوشه برگرفتم و با تامل در شخصیت انسان موجود در حکایت، نکته های بسیار زیادی مشابه زندگی پدران امروز پیدا می کردم که همگان هم به طور واضح و شفاف در زندگی هایمان دیده ایم.
خلاصه این حکایت را می توان در چند جمله بیان کرد. بشر تا ۳۰ سالگی زندگی خوبی دارد و جوانی می کند بعد از آن زندگی به سه بازه تقسیم می شود. تلاش برای جمع آوری ملک و ثروت (۱۵سال اول) نگهبانی و حفاظت از ثروت و دارایی (۱۵سال دوم) ادا، شکلک و بازی با بچه ها و نوه ها (۱۵سال سوم) زندگی پدران امروز نمونه ی بارز و آشکار این حکایت می باشد. همین که اولین صدای گریه فرزند خود را می شنوند شعله های ایثار و ازخودگذشتگی در باطن و سلول به سلولشان شعله ور خواهد شد. پدرانی که در سرما و گرما، در بدترین آب و هوا تلاش می کنند، نه خود خوب می خورند نه خوب می پوشند تا بتوانند بهترین ها را برای فرزندان خود مهیا سازند.
پدرانی که در گرمای ۵۰ درجه عسلویه جوشکاری می کنند تا فرزندانشان در زیر کولرهای اسپلیت لم دهند و طعام وشرابن طهورا میل کنند.
وقتی که در اوج خوشگذرانی هستیم و هیچ کمبودی نداریم حتی یک تشکر خشک و خالی نثار پدرانمان نمی کنیم ولی همینکه ذره ای سختی بکشیم دیواری کوتاهتر از پدر پیدا نمی کنیم.
دیواری که احساس و محبت خود را با عمل و ذره ذره ی گوشت وپوست خود به فرزندان هدیه می کند نه با حرف و شعار.
پدرانی که هرگز مهر و محبت را از فرزندان خود طلب نکردند و هر از گاهی مورد بی لطفی فرزندان خویش قرار می گیرند و عاقبتشان اگر ختم به خیر شود، هم بازی نوه های خود خواهند شد وگرنه با هر ثروت، ملک و میراثی که داشته باشند در گوشه ی خانه سالمندان به انتظار مرگ می نشینند.
پدرانی که هرچه زحمت بکشند تشکر کننده ندارند و حتی بعد از مرگشان هم فرزندان برای تقسیم ارثیه انواع و اقسام فحش را نثارشان می کنند.
گاهی اوقات پدرانی را می بینیم که با آه و حسرت یاد جوانی می کنند. تا وقتی که پدر نشوید درک چنین جمله ای را نخواهید کرد. پدر فرشته ای خواهد بود که چوب حراج و آب سرد بر آتش پر شرر جوانی خود خواهد زد که مبادا فرزندش لحظه ای گرسنگی بکشد.
زیر باران، در خیابان های سرد جارو می کشد تا فرزندش با لبی خندان وارد مدرسه شود.
با صدای کر کننده ماشین های سنگین در دل کویرها و کوهستان های سرد مبارزه می کند تا فرزندانش با لباس نو در کوچه و خیابان عشوه کنان راه برود.
می سوزد و می پوسد و آب می شود از عمق روح جان و جسم ولی لحظه ای گلایه نمی کند. هرگز نمی گوید چه دلیلی دارد که من تلاش کنم و شما لذت ببرید زیرا پدر کوتاهترین دیوار خواهد بود….

نویسنده: سجاد افسر